Zupa szpinakowa

Czy w przedszkolu lubiliście szpinak? Bo ja nie. Od czasów przedszkolnych w moim życiu kulinarnym wiele się zmieniło, a pewnie i tak już nikt nie przygotowuje w domu zielonej, gęstej brei bez przypraw, jaką serwowano dawniej. Szpinak i kasza manna to były dwie rzeczy, które sprawiały, że zalewałam się łzami. Kaszy manny na mleku nie jem nadal, za to szpinak uwielbiam niemal w każdej postaci.

Ostatnie warsztaty miałam przyjemność prowadzić z Michałem Gniłką, który jest dla mnie jednym z najbardziej inspirujących kucharzy w Polsce. To, co gotuje, jadłam nie raz, nie dwa. Przez 10 dni w Szwecji, podczas naszej pracy nad książką o chlebie, Michał gotował wspaniałe, wegańskie potrawy inspirowane licznymi podróżami do dalekich zakątków świata (przez wiele lat mieszkał w Meksyku i na Bali). To tam przypomniałam sobie, dlaczego przez 18 lat mojego dorosłego życia tak bardzo kochałam dania warzywne, a po powrocie do domu postanowiłam jeść ich więcej. On wspaniale łączy polskie produkty i egzotyczne przyprawy, a jego kuchnia pełna jest zdrowych składników. Latami żywiłam się wegetariańskimi pasztetami, zupami z soczewicy czy makaronem z tofu, a on swoim gotowaniem udowadnia, że można jeść o wiele ciekawiej.

Kolejne warsztaty Michał prowadzi już 28.02 w salonie Miele (szczegóły). Zachęcam gorąco do udziału. Gotuje niebanalnie, fantastycznie łączy smaki i jest niezwykle inspirujący. 

Podczas wspólnych warsztatów zrobiliśmy wiele dań, a o niektórych z nich, takich jak zupa ze szpinaku, nie chciałam zapomnieć. Lekka, orzeźwiająca i zdrowa, dzięki świeżej kolendrze i orzechom nerkowca. Jej podstawą jest dobry, warzywny wywar, którego nie da się zastąpić żadną kostką rosołową ani wodą. Warto poświęcić pół godziny na jego przygotowanie.