Nowe wydanie White Plate – Słodkie i szybki konkurs :)

·Konkurs, Moja książka, Nowe wydanie, Pod spodem, White Plate Książka, White Plate Słodkie

Kiedy prawie półtora roku temu pojechałam do Wydawnictwa Dwie Siostry, żeby po raz pierwszy wziąć do ręki swoją świeżo wydrukowaną książkę, zupełnie nie wiedziałam, czego się spodziewać. Czułam radość, strach, podekscytowanie. Cieszyłam się, że doprowadziłam do końca projekt, na którym bardzo mi zależało.
Książka świetnie się sprzedawała, Wydawnictwo robiło jej dodruki, a ja niezliczone ilości razy odwiedzałam okoliczne kawiarnie, by podpisać zostawiony „do podpisania” egzemplarz. Wysyłałam dedykacje pocztą, a na końcu, kiedy nakład został całkowicie wyczerpany, oddałam swoje autorskie, ostatnie sztuki.
Książka trafiała na listy bestsellerów, był czas, kiedy jej wielkie stosy leżały w Empiku i Trafficu. To była największa nagroda za pracę.
W ubiegłym roku nakład został całkowicie wyczerpany, postanowiliśmy zrobić nowy, uzupełniony o kilka nowych przepisów, ale w innym, mniejszym formacie i bez angielskiej wersji.
No i jest. 14.04.2014 książka pojawiła się na rynku w nowej, dużo niższej cenie (39,90 zł).


Z tej okazji mam dla Was 3 egzemplarze nowego wydania. 
Wystarczy w komentarzach pod tym postem napisać przepis lub historię związaną z Waszym ulubionym wielkanocnym ciastem.
/bardzo proszę o niewysyłanie odpowiedzi mailem lub na Facebooka/
Na odpowiedzi czekam do piątku, 18.04.2014 do godziny 20.
W sobotę, z opublikowanych tu komentarzy wybiorę 3.
Książki wyśle zwycięzcom Wydawnictwo Dwie Siostry.
Życzę powodzenia i zapraszam do zabawy 🙂
Liska
Pod spodem pierwsze wydanie książki

Opublikowano w Konkurs, Moja książka, Nowe wydanie, Pod spodem, White Plate Książka, White Plate Słodkie

Do ulubionych link

222
Previous Post
in “Drób, Kaczka, Kulinarne inspiracje - Szefowie Kuchni i Książki, Mięsne”
Next Post
in “Książki”

Zobacz także

Książka o jabłkach i Stara Szkoła

Moja książka, O jabłkach, Podróże, Polska, Warmia i Mazury, Warmińsko-mazurskie

A dziś do wygrania

Konkurs, Różne

Księga chleba i niespodzianka

Konkurs, Książki

A jutro

Konkurs

222 komentarze “Nowe wydanie White Plate – Słodkie i szybki konkurs :)”

  • Magdalenka

    Ratunku! Moja historia związana ze świątecznymi wypiekami brzmi bardzo krótko i dramatycznie: ciasto, którym miałam przywitać moich świeżo upieczonych teściów okazało się zupełną porażką! Co więcej brak sił by zaczynać od nowa. Czy jest szansa na podesłanie pomysłu na ciasto: szybkie, nie-do-zepsucia a zarazem takie które oczaruje gości?

  • Iga

    Moje Babcie miały ze mną nielekko. Uparcie wykradałam z szuflady liście laurowe i wysypywałam na trawę w ogródku, nie rozumiejąc po co trzymać je w zamknięciu. Dla wiśni z ogródka lepsze miejsce widziałam w moim łakomym brzuszku niż garnku letniej zupy owocowej, a surowe ciasto na kruszonkę w tajemniczy sposób znikało z zamrażalnika. Już wtedy ujawniała się jeszcze nienazwana w ten sposób ale już wyraźnie manifestowana w moich harcach cecha przypisywana mojej generacji – YOLO. Martwić się i cudować jak Szatan z siódmej klasy by podejrzenia nie padły na mnie miałam zawsze potem. Najmniej szczęścia miał wtedy kot, nieobecni domownicy, śpiąca słodko siostra czy druga Babcia zajęta akurat czym innym. Babcie znały moje łakomstwo ale nie dawały nic po sobie poznać.
    Ciasta piekły cały rok. Lecz to w Święta odchodziły w kuchni największe hocki-klocki, bo atmosfera wtedy była podgrzana prawie na równi z gałką piekarnika. Kłótnie, jęki, stęki i tupanie nóżką- taki był mój przedświąteczny repertuar. Proszę mnie źle nie zrozumieć, Babcie w kuchni pozwalały mi na wszystko (pod warunkiem, że włosy upięte i ręce umyte) ale ja byłam niecierpliwa, ambicja urosła jak na drożdżach a zrażało mnie najmniejsze potknięcie- zakalec, opadnięty sernik czy pęknięty wierzch ciasta. Dopiero wieczorem, zła na siebie o wszczynane awanturki próbowałam odtworzyć z pamięci cenne rady Babć.

    Zapraszam do przeniesienia się w czasie poprzez lekturę fragmentu z zeszytu małej gospodyni, w zakładce „NIEZAWODNE KRUCHE”:

    Uwaga na jajka w cieście, od białek cisto twardnieje.

    Nie urabiać ciasta zbyt długo aby zbyt wiele ciepła nie przeszło z rąk na ciasto.

    Nie dodawać zbyt dużo cukru bo cukier utrudnia rośnięcie.

    Wesołych Świąt! 🙂

  • niesamowite

    Kiedy wszyscy naokoło zachwycają się azjatycką kuchnią myślę: „Spróbujcie w azjatyckiej knajpie zamówić deser. A potem zwróćcie honor rodzimej kuchni.”

    Druga Wielkanoc z rzędu, kiedy część rodziny zasiądzie do śniadania sześć stref czasowych od Domu. Na stole będzie Nasi Lemak i rambutany, a po palmę nie trzeba iść na stragan.

    Ale będzie też pascha.

    Pascha zawsze wymuszała odmienne podejście nawet do znanych produktów i przedmiotów.
    Przepis istnieje jedynie na pożółkłej kartce wetkniętej do równie pożółkłej już „Kuchni Polskiej”.

    Jajka na twardo. Nic nowego. Ale wydłubanie z dziesięciu sztuk żółtek i przeciskanie ich przez sitko?
    Twaróg. Ale nie kostka powszednia. Trzeba zacząć go szukać z wyprzedzeniem. Najlepsze są serowe „kiełbaski”, bo to dobry, już zmielony twaróg. Nie wszędzie można je dostać, co więcej – z roku na rok jest trudniej. Także albo trzeba mieć siłę w nogach do biegania po bazarku, albo silne ręce do obsługi maszynki.
    Teraz to właśnie twaróg był na pierwszym miejscu na liście „kawałków Polski” do przywiezienia.

    Encyklopedia. Jeszcze w szkole często z niej korzystałam – to nie były czasy wszechobecności Cioci Wiki. Myślę że obecni gimnazjaliści w większości nigdy nie mieli encyklopedii w ręku.
    U mnie w domu też już w zasadzie służy jednie do dekoracji. Jednak nawet na zasłużonej emeryturze, jedno jej zadanie pozostaje niezmienne.
    Gdy pascha jest gotowa i owinięta w ponadstuletnie lniane ściereczki z monogramem prababci (które służą tylko do tego celu), ląduje pod dwoma tomami na kilka dni w lodówce.
    Mina niewtajemniczonego gościa zaglądającego do naszej lodówki w okresie świąt – bezcenna.
    Dlatego kiedy widzę paschę wyjętą z formy do babki, robi mi się żal tych, którzy myślą że to TO.
    Rodzynki. Odwieczna batalia z siostrą, która ich nie lubi i rokrocznie próbuje przeforsować heretycki pomysł pozbawienia paschy najlepszego składnika.
    Na szczęście w tym sporze rodzynkożercy zawsze wygrywają.

  • Aga R.

    Co roku baby, mazury i ciasta, och morze, a może wiosenniej łany ciast.
    Babcia zaczyna od wyrabiania drożdżowego na baby, nie ogranicza się ilościowo. Jak zawsze narzeka, że ciasto nie takie, jak powinno być, że piekarnik, który ma od lat za słabo grzeje. Efekt końcowy, kilka bab różnej wielkości i baran z wielkanocnej formy starszej niż ona sama. Moja babcia jest kulinarną kokietką, baby wychodzą przepyszne.
    Mama testuje coraz to nowe przepisy zasłyszane od koleżanek z pracy. W tym roku Marcinek, cienkie kruche placki przełożone bitą śmietaną i serkiem. Sernik z brzoskwiniami i kruszonką i mazurek kajmakowy. Ciasta mojej mamy nie wychodzą z tortownicy, ale obowiązkowo z dużej formy, w końcu są Święta.
    Ja odpowiadam za babkę gotowaną z przepisu drugiej babci.
    Ucieram kostkę margaryny Kasi (podobno najlepsza, zaznaczam, że nikt mi nie płaci za product placement) ze szklanką cukru, dodaję 6 żółtek. Ucieram dalej „na puch”, dodaję szklankę mąki pszennej, pół szklanki mąki ziemniaczanej i półtorej łyżeczki proszku do pieczenia. Następny krok zależy od ulubionego wykończenia – albo skórka i sok z połowy cytryny albo łyżka cukru, który swoje przeleżał z ziarenkami waniliowymi. Białka ubić na sztywno ze szczyptą soli i dodać powoli, delikatnie, „nie mieszaj za szybko (!)” do ciasta. Przelać do wysmarowanej masłem i wysypanej bułką „specjalnej” formy na babkę. Gotować na równym ogniu w żeliwnym garnku przez godzinę piętnaście do półtorej godziny. Uzupełniać ubytki wody. Forma ma być zanurzona do połowy wysokości. Wystudzić polać, polewą.
    I konsumato, jak mówi mój dziadek.
    A po świętach zostanie tylko babka gotowana, bo przezornie zrobiłam dwie.

  • Inez Maria

    Prababcia na Wielkanoc podawała sernik. Imponujący wysokością, pełen dodatków – orzechów i suszonych owoców. Babcia wzbogaciła przepis, masę serową z mnóstwem rodzynek moczonych w alkoholu umieszczając na kruchym spodzie, całość posypując płatkami migdałów – sernik, delikatnie przekładany przez dziadka na turkusową, metalową tacę corocznie czekał w lodówce na przybycie wszystkich gości. Mama z sernika usunęła rodzynki, dodała warstwę gorzkiej czekolady z trzaskiem łamiącą się pod naciskiem noża. Przepis przekazywany w rodzinie, spisany na starej, pożółkłej kartce, z dużym, starannie wypisanym tytułem – „sernik teściowej”. Po dziesięciu latach pieczenia, licznych eksperymentach i zmianach powstała wersja ostateczna – miękka, kremowa, rozpływająca się w ustach – po odrzuceniu rodzynek, czekolady, spodów z rozmaitych ciast, ozdób i polew, wzbogaceniu o delikatne waniliowe nuty i ledwo wyczuwalny posmak cytryny powstał przepis idealny. Mimo wymiany niemalże wszystkich składników zachowane zostały proporcje tych najważniejszych – dokładnie pomielonego twarogu, dodających masie oszałamiającej lekkości gotowanych ziemniaków oraz niezliczonych jajek, liczonych kilkakrotnie, tak na wszelki wypadek. Niepostrzeżenie proces przygotowywania, przenoszący w czasy anonimowej teściowej, ręcznie ucierającej masę na tradycyjny, Wielkanocny sernik, stał się ważniejszy niż pierwszy, rozpływający się w ustach kęs.

  • Bea

    Tajemnica pewnego mazurka…..
    Rok 1989.Niedziela wielkanocna.W domu nr.9 przy ulicy Kościuszki roznoszą się hałasy,śmiechy, hihy, hihoty, wygłupy co nie miara…I czemóż tu się dziwić, kiedy to rodzina w pełnym gronie przy stole się zebrała. A stół, niczym bajka, ustrojony w śnieżnobiały, koronkowy obrus,a na nim kwieciste talerze ”od święta”.Jest chrzan świeżo starty, buraczki też są, domowa biała kiełbasa i chleb, co dopiero z pieca się wynurzył…Pachnie, ach pachnie świętami. W koszyku, kolorowo przyozdobione jajca dumnie sie prężą. A w rogo stoi on!Mazurek ”niedoskonały”, orzechów na wierzchu brakuje, pianka z białek podskubana i kawałków kilku już nie ma….Co mu się stało?
    Teorii i mitów wśród domowników wiele….Pod kluczem trzymany na strychowej komórce, jeszcze nigdy do wielkanocnego stołu nie wytrzymał cały…Kiedyś widziano Pana Tatę szanownego jak to ze strychu wracając ze słoikiem ogórków, mielił coś jeszcze między zębami.Sam oskarżony wszelkim zarzutom zaprzecza i do niczego się nie przyznaje. Ktoś kiedyś słyszał też jak dwaj synowie owy klucz wykradli i po cichaczu na strychu kilka kawałków słynnego mazurka podjedli.Hmmm….nikt jednak nie podejżewał najmłodszego z domowników…za mała przecież jeszcze by do kłódki sięgnąć. I nikt przecież by się nie domyślił że ta sprytna dziewczynka nie tylko podstawić skrzynke pod drzwi potrafi aby kłódki dosięgnąć, ale jeszcze kłódkę otworzyć wsuwką potrafi 🙂 Jednak ona też wie,że skradając się po kawałek orzechowego mazurka, kilku kawałków już brakowało…

  • Anna Peters

    Prowadzę zajęcia z gotowania dla dziewczynek w wieku ok 8 lat w lokalnym Domu Kultury. Nie jestem mistrzem kuchni, ale tu przecież chodzi o samą przyjemność czerpaną z gotowania. Od września jedna z małych gospodyń męczyła mnie pytaniem: kiedy zrobimy sernik? A ja za każdym razem odpowiadałam,że na Wielkanoc, bo sernik kojarz mi się z tym świętem (w duchu liczyłam, że do tego czasu zapomni o tym serniku, bo zajęcia trwają tylko trochę ponad godzinę, a z sernikiem może to się okazać za krótko). Niestety na 2 zajęcia przed Wielkanocą, szczęśliwa Zosia przyszła do mnie z przepisem od babci na jej ulubiony sernik. Nie miałam serca powiedzieć jej, że zamiast sernika zrobimy mazurki… i tak dzień przed serowymi zajęciami postanowiłam wypróbować przepis babci, żeby nie było „wtopy” na zajęciach. Powiem tak… do cytrynowego sernika babci Zosi zrobiłam dwa podejścia. Oba zakończyły się niepowodzeniem. Totalną klęską. Następnego dnia, rano, postanowiłam, że z dziećmi zrobię mój ulubiony sernik z budyniem śmietankowym, że ten na pewno wyjdzie. Żeby jednak sprawdzić jak długo trzeba go piec w formie o średnicy 12 cm, na szybko przygotowałam masę i wsadziłam do piekarnika. Gdy i ten mi nie wyszedł, doszłam do wniosku, że to na pewno wina złego sera 😉 Na zajęcia kupiłam więc inny i wróciłam do przepisu babci Zosi. Jak się wszystko skończyło? Źle! Nie udało się. Coś poszło nie tak, ale co ???? I tak sernik, kojarzący mi się z cudownymi świętami Wielkiej Nocy, teraz kojarzy się tylko z absolutną porażką dydaktyczną 🙂 A gdy widzę kubełek z serem, dostaję drgawek 🙂

  • Anna Peters

    Prowadzę zajęcia z gotowania dla dziewczynek w wieku ok 8 lat w lokalnym Domu Kultury. Nie jestem mistrzem kuchni, ale tu przecież chodzi o samą przyjemność czerpaną z gotowania. Od września jedna z małych gospodyń męczyła mnie pytaniem: kiedy zrobimy sernik? A ja za każdym razem odpowiadałam,że na Wielkanoc, bo sernik kojarz mi się z tym świętem (w duchu liczyłam, że do tego czasu zapomni o tym serniku, bo zajęcia trwają tylko trochę ponad godzinę, a z sernikiem może to się okazać za krótko). Niestety na 2 zajęcia przed Wielkanocą, szczęśliwa Zosia przyszła do mnie z przepisem od babci na jej ulubiony sernik. Nie miałam serca powiedzieć jej, że zamiast sernika zrobimy mazurki… i tak dzień przed serowymi zajęciami postanowiłam wypróbować przepis babci, żeby nie było „wtopy” na zajęciach. Powiem tak… do cytrynowego sernika babci Zosi zrobiłam dwa podejścia. Oba zakończyły się niepowodzeniem. Totalną klęską. Następnego dnia, rano, postanowiłam, że z dziećmi zrobię mój ulubiony sernik z budyniem śmietankowym, że ten na pewno wyjdzie. Żeby jednak sprawdzić jak długo trzeba go piec w formie o średnicy 12 cm, na szybko przygotowałam masę i wsadziłam do piekarnika. Gdy i ten mi nie wyszedł, doszłam do wniosku, że to na pewno wina złego sera 😉 Na zajęcia kupiłam więc inny i wróciłam do przepisu babci Zosi. Jak się wszystko skończyło? Źle! Nie udało się. Coś poszło nie tak, ale co ???? I tak sernik, kojarzący mi się z cudownymi świętami Wielkiej Nocy, teraz kojarzy się tylko z absolutną porażką dydaktyczną 🙂 A gdy widzę kubełek z serem, dostaję drgawek 🙂

  • Katarzyna D.

    Historia ta rok temu się wydarzyła,
    w najskrytszych snach bym sobie jej nie wymarzyła,
    ponieważ pomysłowego i wspaniałego chłopaka mam,
    mogę z rymem powalczyć o książkę i moją historię opowiedzieć Wam.
    Zdarzenie miało miejsce w dzień Wielkanocnej Niedzieli,
    kiedy przy zastawionym bogato stole goście siedzieli.
    Przybył mój luby odświętnie ubrany,
    przez wszystkich radośnie przywitany.
    Powiedział mi na ucho: ,,Tutaj jest wiele osobistości,
    czy mógłbym Cię prosić na chwilę na osobności?”
    W moim pokoju dał mi pięknie przystrojony
    Czekoladowy Mazurek przez siebie upieczony.
    Zdziwiona myślę: ,,O zgrozo! Co mu się stało?
    Nie daj Boże, czy mu się w głowie poprzewracało?”
    Od razu kawałek mi ładnie wręczył,
    ,,Czy jest dobre?”- pytaniem mnie męczył.
    Muszę przyznać, że smakowało wyśmienicie,
    gdyby nie pewne twarde w nim odkrycie.
    Wyjęłam z ust pierścionek złoty z miną zdumioną,
    On przede mną klęka i pyta: ,,Czy chcesz zostać moją żoną?”
    Niech nieprzyjaciół i wrogów weźmie jakieś licho,
    bo za rok mam huczne weselicho!
    Wesołych Świąt! 🙂

  • Barbara Wilk

    Z Wielkanocą już zawsze będzie kojarzyła mi się babka drożdżowa według przepisu Neli Rubinstein,który zresztą znalazłam na tym blogu.To było rok temu, Wielka Sobota wieczorem.Siedziałyśmy z moją współlokatorką Ania w kuchni.Ona jak zwykle zostawiła wszystko na ostatnią chwilkę więc piekła, gotowała, szatkowała….(a plan był ambitny-pascha, żurek, pasztet pieczony, sałatka…..).Kuchnia była zagracona jedzeniem, jajka były wszędzie.Przygotowywałam się wtedy do egzaminów.Siedziałam zawalona książkami i notatkami(i jajkami;)Postanowiłam jednak upiec babkę.Pamiętam, że ustawiałam sobie alarm pomiędzy wyrastaniem ciasta, żeby o nim nie zapomnieć i je znów wyrobić (i żeby się obudzić bo zdarzyła mi się krótka drzemka na stole).Ania cały czas coś robiła.O szóstej rano wyjęłam z pieca dwie piękne, pachnące babki(chyba najlepsze w moim życiu) i poszłam do pracy.Ania nadal się krzątała;) Często wspominamy tę noc wielkanocną.
    Przesyłam Wam najserdeczniejsze życzenia świąteczne.Jedynym niezmiennym i niezastąpionym dla mnie przepisem na Święta jest spędzenie ich z najbliższymi.I właśnie tego Wam życze.Basia z Galway.

  • Ancja

    Jak dla mnie na Wielkanoc może nie być sernika, makowca i mazurka, ale wielkanocna baba musi być! No i właśnie… Piekę sobie dziś babeczkę, a że nie mogłam znaleźć mojej ulubionej formy z kominem to sobie sama ten komin zrobiłam ze szklanki – (prawie) genialny pomysł:P Wysmarowałam i formę (bez komina) i szklankę masłem, obsypałam kaszą manną, szklaneczkę położyłam na środku formy (konin jak malowany) wylałam ciasto i ostrożnie włożyłam do piekarnika. Wszystko pięknie, ślicznie, ale to nie będzie historia z happy endem niestety… Pech chciał, że wcześniej przy pieczeniu sernika spaliła się w piekarniku żarówka wiec w środku ciemno jak wiadomo gdzie… Zajęłam się zmywaniem i dopiero po jakiś 25 minutach zajrzałam do mojej babeczki… a tu nie ma szklanki! :0 No i masz babo placek… Po raz pierwszy w życiu upiekłam babkę niespodziankę ze szklanką w środku… :/ Jutro powtórka, ale już bez szklanki 😉

  • Patrycja

    Moja Kochana Mama nigdy nie była wybitną kucharką, o czym sama opowiada z dużym rozbawieniem. Szczególnie słabo radziła sobie z wszelkiego rodzaju wypiekami ale żeby tradycji świątecznej stało się zadość babka wielkanocna musiała znaleźć się na stole. W związku z tym Mama wymyśliła przepis, który przez 20 lat pozostawał wielką tajemnicą. Przepis na babkę, która jest przepyszna i udaje się idealnie za każdym razem Rzeczona babka często był przyczyną zazdrości wśród innych Pan, które pretendowały do roli idealnej kucharki w przeciwieństwie do mojej Mamy, która w każde święta sprawiała wrażenie, że ciasto znów wyszło jej całkiem przypadkiem. Szybko babka wielkanocna stała się nie tylko tradycją ale i legendą. W zeszłym roku po prawie 20 latach Mama zdradziła w czym tkwi sekret idealnej baby wielkanocnej. Okazało się, że przepis jest całkiem zwyczajny ale piekąc ciasto z tego przepisu po raz pierwszy zapomniała kupić mleko wiec użyła zamiast mleka tego co akurat miała pod ręką czyli „białą” oranżadę. Okazało się, że ten przypadkowy składnik okazał się strzałem w dziesiątkę i pozwolił Wielkanocnej Babie mojej Mamy przejść do rodzinnej legendy. Przy okazji wyjaśniła się druga zagadka dotycząca pojawiającej się co roku w okolicach świąt oranżady, której smak od dzieciństwa kojarzy mi się z tymi wiosennymi świętami.

  • Dominika

    Ten komentarz został usunięty przez autora.

  • Dominika

    Ten komentarz został usunięty przez autora.

  • Dominika

    U mnie w rodzinnym domu zawsze na święta była… kruszonka. Po latach okazało się, że wszyscy mówią na to ciasto pleśniak:) Nawet teraz po latach, gdy przejęłam pieczenie świątecznych ciast, i gdy co roku wypróbowuję coraz to nowsze przepisy, gdy mówię mamie, że zrobię to i tamto i jeszcze coś innego, słyszę na koniec: „To może jeszcze kruszonka?”:) I tak, w tym roku znowu będzie kruszonka:)

  • Jagoda

    Już ponad 200 komentarzy.Podziwiam Cię, że planujesz mieć czas i ochotę czytać je wszystkie po kolei…:)
    A nawiązując do konkursowego pytania/zadania.
    Pierwsze co przychodzi mi do głowy na wspomnienie dawniejszych Świąt to nie tyle ciasto co przedmiot…makutra. Jeszcze kilka lat temu ukochany sernik taty (czyli sernik na kruchym spodzie,ze skórką pomarańczową i obowiązkową kratką na wierzchu),ucieraliśmy właśnie w tym naczyniu. Mozolnie, na tyle szybko na ile pozwalały małoletnie ręce (+oczywiście pomoc taty;),aż jednemu „ucieraczowi” zaczynało brakować sił i zmieniał go kolejny-bardziej rześki :)Dźwięk drewnianej pałki trącej po ściankach makutry. Nie zapomnę go nigdy :)Dziś makutra leży gdzieś głęboko schowana, zastąpił ją mikser.Ciasto nadal bardzo smakuje, taki sernik pieczemy tylko raz do roku, ale czar przygotowań nieco zbladł.

  • Wacpanna

    Miałam 7 lat.
    Przeprowadziliśmy się do nowego mieszkania i święta odbywały się u nas. Przyjeżdżała oczywiście babcia, z którą mieszkaliśmy do tej pory. Królowa Polskiej Kuchni i mistrzyni sernika z brzoskwinią. Chyba każdy miał jedną babcię, którą kochał najbardziej, z którą „trzymał sztamę” choćby nie wiadomo co. To ta. I dla niej postanowiłam upiec moje wielkanocne ciasto. Pierwsze w życiu ciasto.
    Bez wiedzy, bez konsultacji z przyjaciółkami i bez blogów kulinarnych, zdałam się na znalezioną w kuchni książkę kucharską „Kuchnia Staropolska”. Taką z żółtymi kartkami i ceną w tysiącach starych złotych. Gdy wszyscy odpoczywali w salonie, po cichu zabrałam się do pieczenia. Mąka, proszek, kakao, cukier, masło, 6 żółtek, wszystko wymieszane, do formy, do pieca i …czekanie. Zostało mi tyle białek, że zrobiłam nawet lukier! Piękne brązowe ciasto wszystkich zaskoczyło. Nie tylko dlatego, że nikt się go nie spodziewał. Było tak dziwnym kakaowym zakalcem – o czym dowiedziałam się po latach. Pamiętam, jak babcia zapytała: „A ile tu dałaś jajek?” Sześć żółtek, tak jak w książce. „O rany, a to głupi przepis. Ja nie wiem, czy bym sobie tak poradziła”. Oczywiście w przejęciu musiałam pominąć akapit o białkach. Może też podzieliłam składniki na dwa, o jajkach zapominając? Dziś już mi się to nie zdarza 🙂

    Jak to wspomnienie zmienia zakalec w najlepsze ciasto w pamięci.

  • monika mimo-za

    Właśnie zrobiłam mazurek różany z „White Plate słodkie” – cudowny. Córcia zrobiła mi na niego marcepanowe różyczki, wygląda tym bardziej uroczo. Książkę z serca polecam!

  • Maggie

    ..jak wielkanoc to z jajem, musi byc z jajem , więc co roku jest sałatka z jajem -czy też przekładana, a czasami jaja faszerowne, zawsze nakryty stół białym obrusem , bukiet kwiatów, święconka , i to wspólne jedzenie rano śniadania, bez pospiechu, delektując się każdym smakiem..a na deser obowiązkowo baba, albo sernik, czy też mini serniczki 🙂
    Smacznego jajka 😀

  • ania wiaderna

    Moje świąteczne wspomnienia związane są z babcią i domem na Mazurach, do którego jeździłam razem z rodzicami i bratem. Babcia wybierała ze spiżarni najlepsze smakołyki, pochodziła z wileńszczyzny, kultywowała tradycje rodzinnych spotkań i wspólnego biesiadowania przy stole, lubiłam zwłaszcza bliny i serniki z domowego twarogu z rodzynkami:)wesołych świąt wszystkim.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *