Migdałowe ciasto marchewkowe

Sobota to dzień naszych stałych rytuałów. Czekam na nie, lubię je, wyznaczają rytm naszego życia.

I tak wstajemy wcześnie rano, niezależnie od dnia tygodnia. Sobota jest pod tym względem jak każdy inny dzień. Zwykle o siódmej zaczynamy kręcić się po domu, a nasze dzieci jeszcze smacznie śpią. Zawsze mi się wydaje, że inni rodzice wieczory mają dla siebie. My mamy sobotnie poranki, nasze dzieci to sowy. Rano lubią pospać.

Tyle się nasłuchałam o tym, jak w Poznaniu wszyscy zawsze sprzątają w soboty rano (czy to prawda, drodzy Poznaniacy?), że postanowiłam ten temat wcielić w życie.

Zatem sprzątamy dzielnie, ramię w ramię, nikt nie oszukuje, a jak się robi coś razem, to nawet sprzątanie nie jest straszne.

Sobota to też krótka wyprawa na bazar. Od kiedy otworzyli Zieleniak pod Halą Banacha i uporządkowali teren wokół niego, chodzę tam z prawdziwą przyjemnością. Mam już swoich ulubionych sprzedawców i mogę śmiało powiedzieć, że zakupy robimy tam migiem. Tu kwiaty, tam jabłka, a ziemniaki to koniecznie tu, u tego gościa, który sprzedaje Orły i Irysy. Staram się zakupy robić z głową, nie robię ich kompulsywnie, pakując do siatek wszystkiego, co wpadnie mi w ręce. To, co widzę, właściwie ustawia plan naszego gotowania na kolejny tydzień. Mamy dni kulinarnych eksperymentów albo szaleństw, ale zazwyczaj wiemy, co będzie we wtorek.

Najczęściej w weekend kuchenne fajerki przejmuje Pan Inżynier, a ja proszę go wtedy: ugotuj mi… Sama zabieram się zwykle w tym czasie za ciasto.

W ten weekend było marchewkowe. W tej wersji to raczej cięższe, wilgotne ciasto, bo prawie całą mąkę zastąpiłam mielonymi migdałami. Podczas pieczenia rośnie niewiele.