Fika i kanelbullar w wersji mini

Pierwszego dnia w Szwecji trafiliśmy do malutkiej kawiarni w miejscowości Kalmar, w której, obok kanapek, podawano zestaw Kanelbulle & Kaffe, cynamonową drożdżową bułkę zwiniętą z grubą warstewką cynamonu i cukru. Znałam je już wcześniej, wielokrotnie robiłam je w domu i muszę przyznać, że prawie nie różniły się od tych w kawiarni. Uwielbiam tę chrupiącą cynamonową skorupkę, która powstaje podczas pieczenia bułeczek.
Wszyscy, którym mówiłam o tym, jak bardzo spodobała mi się Szwecja, zgodnie wspominali, że powinnam zapamiętać jeszcze jedno słowo: Fika.

Kiedy zaglądaliśmy do wszystkich po drodze loppisów, miejsc ze starociami, zauważyłam, że niemal zawsze w środku był stół, przy którym siedział sprzedawca i kilka osób, które piły z nim kawę i jadły przekąski. Okazało się, że to właśnie Fika – przerwa na kawę, która w Szwecji jest tradycyjnym obyczajem. Fika jest anagramem słowa kaffi, która jest dawną nazwą kawy. Przeciętny Szwed spożywa aż 10 kilogramów kawy rocznie, co przekłada się mniej więcej na 3 filiżanki dziennie*. Zwyczaj picia kawy przyjął się dzięki królowi Karolowi XII, ale przez długie lata  miał on charakter elitarny i był związany z wyższymi sferami. Pierwsze kawiarnie, początkowo wyłącznie dla mężczyzn, zaczęły powstawać w Szwecji w XVIII wieku.
Od połowy wieku XX zwyczaj zasiadania do kawy zagościł w szwedzkich biurach i od tamtej pory ma on charakter wręcz instytucjonalny. Nie jest to bowiem pospieszne, samotne wypijanie jednej filiżanki, a rodzaj wspólnej biesiady, podczas której prowadzi się rozmowy i zjada kanapki czy inne smakołyki, między innymi kanelbullar.

Obecnie najpopularniejszą w Szwecji kawą jest Gevalia – jej nazwa wywodzi się z łacińskiej nazwy miasta Gävle, a Szwedzi zasiadają do fiki kilka razy dziennie. Prawda, że piękny obyczaj?

*informacje o kawie zaczerpnęłam ze strony Szwecja.net